عکس از مهدی مدبر
شبکه جامعه مدنی دایکندی و تجربه ی طعم تلخ یک سرکوب دیگر با اسف و یاس جوانان و فعالان مدنی دایکندی.
به روز جمعه، مورخ ۱۸ دلو سال ۱۳۹۲طعم تلخ یک سرکوب بی رحمانه را با تمام غلظت و رنگ بوی اختناق و خفقان، مزمزه نمودند. هرچند این اولین سرکوبی نیست که موجب خنثا سازی یک حرکت مدنی در دایکندی شده باشد ـ پیش از این نیز بارها صدای این جماعت مدنیت خواه، در راه گلو خفه گردیده ـ امابی تردید سرکوفت شدن دیروز وحشیانه ترین و مزمن ترین سرکوب بود که با تحسر در برابر فعالان مدنی دایکندی به اجرا در آمد و روا دیده شد.
اصل ماجرا:
شبکه جامعه مدنی دایکندی مطابق یک طرح از قبل ریخته شده ، در نظر داشت تا یک حرکت نمادین و سمبولیک را به اجرا در آورد که بی تردید، مبین درد ها و خواست های عمده و شناخته شده مردم محروم ولایت محروم دایکندی بود.
طرح این بود که دور و بر بیست دانه آدم برفی ساخته شوند و بیست شعار ، در دستان آدم های برفی نسب گردند که شعارها از این قرار بودند:
من مریضم ولی در دایکندی دوا و شفاخانه نیست،
من شاگردی هستم که صنف درسی ندارم،
من خواهان ریشه کن شدن اعتیاد از افغانستان هستم،
من می خواهم رای بدهم، ولی کسی به من کارت رای دهی نداده است،
من پول ندارم که رشوت بدهم، لطفن دعوایی مرا حل کنید،
من شهروند دایکندی هستم ولی برق را ندیده ام،
ما صلح را تامین نمودیم، ولی شما(دولت) برای مان سرک نساختید،
من خوشحالم که در دایکندی کس گاز خریده نمی تواند وگرنه من از گرمی آب می شدم.
من مسافر هستم که پول نداشتم تا در هوتل بروم. شب یخ زدم آمده ام این جا زیر آفتاب آنقدر حرارت بگیرم تا آب شوم و…”
تمام مقدمات اجرای این طرح را فراهم نمودیم، قومندانی امنیه ولایت دایکندی را در جریان قرار دادیم و دیروز جمعه در نزدیکی شهرک جدید نیلی گردهم آمدیم و داشتیم برف ها را روی هم می نمودیم که چندین نفر با پرخاش و توهین هجوم آوردند و با لگد، آدم برفی ها را نقش زمین نمودند و مانع انجام این حرکت شبکه جامعه مدنی دایکندی شدند. حتا به خبرنگاری که داشت فلم می گرفت حمله نمودند و کمره اش را روی برف زدند. عساکر پولیس تنها مداخله که نمودند این بود که مکررن به فعالان مدنی گوشزد نمودند تا ساحه را ترک کنند و گرنه گب کلان خواهد شد.
کی ها مرتکب این سرکوب شدند؟
پاسخ اینکه، کی ها مرتکب این سرکوب علیه فعالان مدنی دایکندی شدند، زیاد روشن نیست. اما حمله کننده ها هنگام که آدم برف ها را با لگد می زدند می گفتند: شما والی محبوب ما را بدنام می کنید و مانع خدمت کردن والی ما می شوید. ما در دایکندی هم شفا خانه داریم، هم سرک جور می شود، هم دوسال است که در آزمون سراسری کشور اول می شویم و… سخن گوی والی دایکندی نیز در ساحه آمده بود و بازاریان را در برابر فعالان مدنی تحریک می کرد تا نگذارند که طرح را اجرا نماید.
با همه این ها پاسخ مستند وجود ندارد تا بگویم که این افراد با تحریک کی و با چی انگیزه ی مانع این حرکت مدنی شدند. تنها کسی که می تواند این سوال را حل کند شخصی آقایی شفق است. اگر آقای شفق در ورایی این ماجرا دست ندارد پس باید این افراد خود سر و مخاصمان و دشمنان آزادی بیان و مدنیت را هرچی فوری تر شناسایی واصلاح کند. زیرا ایشان در راس اداره محلی دایکندی، مسول درجه یک حفظ و تامین حق آزادی بیان در دایکندی است. این درحالی است که فعالان مدنی دایکندی از تلاش ها واقدامات خوب آقای شفق بارها تمجمید نموده و حمایتش را از ایشان در راستایی زدایش فقر و فساد و انکشاف و نوسازی اعلام داشته است.
بدون شک اگر طرح آدمک برفی به اجر ا در می آمد سندی قویی بود برای آقای شفق تا با استدلال قوی تر از مرکز کشور مطالبه ی بودجه و درخواست توجه برای مردم دایکندی داشته باشد. واپسین سخن با توجه به سرکوب های پیاپی این چنینی در دایکندی، اگر صدای اخیر فعالان مدنی دایکندی شنیده نشود حرکت های مدنی در این ولایت به حالت کوما خواهد رفت و دیگری کسی جرات نخواهد کرد در برابر هیچ کاری، اعتراض و انتقاد کند.
این درحال است که تنها در جریان سال جاری دست کم شصت و چند شهر وند دایکندی از اثر بروز حوادث ترافیکی دراثر خرابی سرک ها کشته و زخمی شده اند و در این فصل سرد زمستان قیمت فی کیلو گاز در دایکندی ۹۰ افغانی است و به استناد قاطع وضعیت خدمات صحی در این ولات دور و بر عدد صفر در نوسان است و نزدیک به ۷۰ درصد دانش آموزان این ولایت هیچ صنفی درسی ندارند.
دانش آموزان تمام سال در فضای آزاد درس می خوانند ونیز اکنون تمامی راه های مواصلاتی در دایکندی از روستا به روستا گرفته تا ولسوالی به ولسوالی و به ولایات همجوار و مرکز کشور در اثر ریزش برف ها مسدود است و… از آنجایی که حق آزادی بیان و حق داد خواهی های مدنی در نظام های دموکراتیک و مردم محور، یک اصل پنداشته می شود و آزادی بیان حق مسلم بشری و شهروندی شهروندان یک کشور است، لذا از دفتر کمیسون مستقل حقوق بشر افغانستان، و از نهاد های مدنی سراسر افغانستان و جهان و رسانه ها و خبرنگاران افغانستان خواهان حمایت و همکاری می باشیم.
شبکه جامعه مدنی دایکندی
